Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

Δενδροφύτευση. Από του Κράκαρη μέχρι την καντίνα.

του Μανώλη Γλαμπεδάκη

Μέρα δενδροφύτευσης του δήμου στην περιοχή της Ανάπλασης το περασμένο Σάββατο. Μια σειρά 66 νέων δένδρων, αλμυρίκια και πεύκα, μπήκαν στα όρια μεταξύ της ιδιοκτησίας της Εθνικής Τράπεζας και της λιμενικής ζώνης στο κομμάτι που εξαιρέθηκε από την ιδιοκτησία του ΟΛΠ και ελπίζουμε ότι θα αποδοθεί στο δήμο μας. Αν και λίγος κόσμος συμμετείχε, η προσπάθεια είναι καλή και για καλό σκοπό.
Δεν συμφωνώ με τις ενστάσεις που ακούγονται, ότι ο δήμος με τέτοιες ενέργειες κάνει τα ελάχιστα, τη στιγμή που ο ΟΛΠ ιδιωτικοποιείται. Η δημοτική Αρχή έκανε το ιδεολογικό της καθήκον κλείνοντας (κακώς) τον δήμο εις ένδειξη διαμαρτυρίας, έκανε και το καθήκον της προς τους δημότες κρατώντας ανοικτό το θέμα της Ανάπλασης. Είναι δυο διαφορετικές καταστάσεις που σίγουρα αλληλοσυμπλέκονται, δεν παύουν όμως να είναι διαφορετικές.  


Η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ δεν θα πρέπει να συμπαρασύρει την Ανάπλαση, ο δημόσιος χαρακτήρας του ΟΛΠ κάθε άλλο παρά εξαλείφει τα προβλήματα στην πορεία για την επιθυμητή Ανάπλαση. Με αυτή την έννοια η συνεχής παρουσία και δράση του δήμου και των δημοτών στην περιοχή αποτελεί σταθερό αγκάθι στις αρνητικές για την περιοχή προθέσεις.
Παρέα με τον Οδυσσέα και τον Μήτσο, τον Μήτσο της καντίνας, κάναμε μια μεγάλη βόλτα ακολουθώντας την ακτογραμμή, όσο μας επιτρεπόταν από τα περιφραγμένα σημεία των εγκαταστάσεων Μελισσανίδη και κάποιων τεχνικών εταιρειών και φτάσαμε μέχρι τον υπέροχο όρμο Σφαγείων. 

Γυρίσαμε αφού μπήκαμε στα κουφάρια του γυαλάδικου και του μηχανοστάσιου και χαζέψαμε λίγο το «Θεμιστόκλειο», όπου και τέλειωνε η δενδροφύτευση. Άλλο βάσανο και το «Θεμιστόκλειο», γιατί με σκεπτικισμό, στα όρια της συγκρατημένης απαξίωσης αντιμετωπίζει η δημοτική αρχή την πιθανότητα τα αρχαία που βρίσκονται στην περιοχή της ανάπλασης να είναι ταφικό μνημείο του Θεμιστοκλή. Από την μια έχουμε την θέση που προβάλλει εδώ και χρόνια ο Γιώργος Τσιρίδης, με μεγάλη επιχειρηματολογία και βιβλιογραφία μαζί, ότι το σημείο είναι «ταφικό μνημείο» του Θεμιστοκλή.
Από την άλλη έχουμε την γνωστή από την εποχή που λειτουργούσαν τα λιπάσματα άποψη (και βολική για το εργοστάσιο τότε), που ισχυρίζεται ότι πρόκειται για αρχαίο φάρο. Χωρίς άλλη επιχειρηματολογία, με κριτήριο το κυκλικό σχήμα του ερειπίου.
 

Η αρχαιολογική υπηρεσία ως αρμόδιος φορέας δεν έχει κληθεί να αποφανθεί. Η επιχειρηματολογία του Τσιρίδη είναι λογική και γοητευτική μαζί. Έχει και τουριστική εμπορικότητα θα έλεγα, δίνει και σημαντική δυναμική στο δρόμο που επιθυμούμε να πάρει η σχεδίαση της περιοχής.
Γιατί σκεπτικισμός λοιπόν;
Το λογικό είναι, η δημοτική αρχή να ασκήσει «πολιτική πίεση» για να περιληφθεί στην Ιστοριογραφία των μνημείων και το «ταφικό μνημείο του Θεμιστοκλή» Ένα μέρος της επιχειρηματολογίας Τσιρίδη εδώ.