Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 2013

Σχετικά με την αντιδικία Δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας και ΕΥΔΑΠ

 Μαρία Καραφέρη
Το γεγονός ότι η ΕΥΔΑΠ προέβη στην κατάσχεση εις χείρας τρίτου κατά του Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας μετά την έκδοση απόφασης, η οποία κατ’ αρχάς δικαιώνει το Δήμο ως προς την επιβολή τελών διέλευσης και χρήσης των αγωγών της εταιρείας, προφανώς δεν είναι τυχαίο. Όμως, δεν μπορεί να παραβλέπει κανείς και το γεγονός ότι κατά τον ίδιο χρόνο οι οφειλές του Δήμου προς την εταιρεία είναι υπέρογκες, με ευθύνη και της σημερινής δημοτικής αρχής.

Η λογική του συμψηφισμού αφορά τους νομικούς και όχι τους εργαζόμενους των οποίων κινδυνεύει η μισθοδοσία. Επομένως το θέμα δεν προσφέρεται για λαϊκισμούς και επικοινωνιακή εκμετάλλευση.

Κατ’ αρχήν να διευκρινιστεί ότι η μισθοδοσία του προσωπικού είναι ακατάσχετη. Ειδικότερα, η περιουσία των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, στους οποίους συγκαταλέγονται και οι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης διακρίνεται: Α) σε πράγματα (ενσώματα αντικείμενα), τα οποία έχουν ως προορισμό να εξυπηρετούν διά της χρήσεώς τους σκοπούς δημοσίου συμφέροντος και δεν είναι δεκτικά μονομερούς επαύξησης και Β) στην ιδιωτική περιουσία, η οποία περιλαμβάνει τα περιουσιακά στοιχεία, τα οποία εμμέσως μόνο διά της αξίας ή των προσόδων τους παρέχουν στα οικονομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου οικονομικά μέσα για την αντιμετώπιση των αναγκών και τη λειτουργία τους. 

 Περαιτέρω, «η αναγκαστική εκτέλεση για να ικανοποιηθεί χρηματική απαίτηση κατά του Δημοσίου, των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και των λοιπών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου γίνεται με κατάσχεση της ιδιωτικής περιουσίας αυτών. Αποκλείεται η κατάσχεση απαιτήσεων που πηγάζουν από έννομη σχέση δημοσίου δικαίου ή απαιτήσεων χρηματικού ή μη αντικειμένου το οποίο έχει ταχθεί για την άμεση εξυπηρέτηση ειδικού δημοσίου σκοπού». Εξαιρούνται, ως εκ των ανωτέρω, τα περιουσιακά στοιχεία που αποτελούν μέσο ασκήσεως κρατικής οικονομικής πολιτικής. Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται και τα χρήματα που προορίζονται για την κάλυψη των υποχρεωτικών δαπανών του δήμου και έχουν συμπεριληφθεί στον προϋπολογισμό αυτού (αποδοχές προσωπικού, γραφική ύλη, δαπάνες κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας, τέλη ταχυδρομικών και τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών, κ.λπ.). 
Τα χρήματα αυτά, μέρος των οποίων είναι κατατεθειμένα στην ταμειακή υπηρεσία των δήμων ενώ τα λοιπά τηρούνται σε λογαριασμούς εντόκων καταθέσεων σε τραπεζικά ιδρύματα είναι ακατάσχετα διότι είναι αφιερωμένα στην εξυπηρέτηση των ανωτέρω αναγκών, μη υποκείμενα σε επαύξηση, ενώ ενδεχόμενη κατάσχεσή τους θα είχε βαρύτατες κοινωνικές επιπτώσεις, αφού στην ουσία θα οδηγούσε στην αναστολή της λειτουργίας του δήμου, δεδομένου ότι τα έργα και οι υπηρεσίες που πρέπει να εκτελούνται (ακόμη και αυτές που έχουν σχέση με την αντιμετώπιση της απλής καθημερινότητας των πολιτών) δε θα μπορούν να εκτελεσθούν ελλείψει της επερχόμενης ανικανότητας του δήμου να προμηθευθεί ακόμη και πρώτη ύλη.

Μένει στη δημοτική αρχή να αποδείξει ότι τα κατασχεθέντα αφορούν μισθοδοσία προσωπικού. Και αφού ξεπεράσει τον ύφαλο, να ασχοληθεί με την ουσία της διαφοράς.